ANAM, ANNEM…

Dışarıda fırtına
Ağaç dalları yerleri süpürüyor
Ağlamak istiyorum kana kana
Tıkanmışım,
Ağlayamıyorum...

Yanıyorum, yangın içimde
Anam, anneciğim...
Talihsiz...

Seni kaybettik, yanıyorum
Ezan okundu bitti, yan camide...

Mevlid okunuyor,
Duyuyorum.
Yokluğun yakıyor beni için için
Neye güveneceğimi,
Neye tutunacağımı,
Ne yapacağımı
Bilemiyorum,

Yanıyorum...
Çok çektin,
Güldün mü hiç?

Hatırlayamıyorum.

Göklerdesin,
Belki de yanı başımda,
Belki beraber, önce giden sevdiklerinle...

Hemen bırakıp gitme bizi
Senin için toplandık,
Seni uğurluyoruz
En sevdiğine
Toprağın bol olsun.
Elveda...

Anacığım,
Anneciğim...

* Şiir; hüzne de, neşeye de aynı olgunlukla katlanır. Erol KARATEKİN