GÖÇ

 

Yıllardır, sen-ben, biz bize sevgiyle arkadaştık,
Neler yaşadık? Ne sorunları el ele aştık,
Karardı bilmem niçin, günler ve gecelerimiz?
Neden birbirimizden böylesi uzaklaştık?

Sevgimiz vardı, anlatılmaz, erişilmez yüce,
Saygımız vardı karşılıklı, alabildiğince,
Bize mutluluktu, ahenkti, hem gündüz, hem gece
Neler yaşadık, böylesine neden uzaklaştık?

* Şiir yazma, gösterişsiz oyun kılığında çıkar ortaya.  A. Turan OFLAZOĞLU

 

       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(SENİN VE BENİM)  HİKÂYE (MİZ)

 

Sen körpe bir fidan, hem canlı, ben yorgun, cansız ağaç,
Ben cismi solgun, gönlü tok, sen ufku açık, gönlü aç,
Sen hayat yolu başında henüz, bende ağarmış saç,
Bitmez hikâyemiz, sen kendine yeni bir sayfa aç.

Sen tebeşire uzak, ben teneşire yakın gülüm,
Uzakken çok yakınız, yakınken uzak olmak zulüm,
Bir ışıksız zamanda; “Hoş geldin!” derse bana ölüm
Düşüncelerin olmasın sıkıntı, sen uzaklaş, kaç!

İspatı işte çöküşün, başlamamış bir ilk dersin,
Alay edercesine benle, gözlerini süzersin,
Ölmeden, öldürürcesine beni niye üzersin?
Öldüm özlemle, yak eline kına, tak başına taç!

 * Şair, şiiri hissederek yaşar, her an şiirle yaşar. Erol KARATEKİN