KARA   

Gözlerim desem ki kara,
Değil!
Saçlarım, kaşlarım
tenim, benim...

Hiç biri.

Ama gönlümdeki karanlık,
Ama içimdeki suskunluk,
Ama ruhumdaki durgunluk,
Ama bahtım...

Kara

Neden?

* Şiir; kumsalın eleğidir, / kayanın tortusu / Mermerin sunduğu damardır şiir. “ŞİİR İÇİN CEVAPLAR” Ülkü TAMER

 

 

 

 

 

 

MEVTA

Nesin sen, nesin?

İlk gülüşü mü
“Hoş geldin!” denen bir yavrunun?

Doğaya gülümsemesi mi yoksa
bir kır çiçeğinin?

Veya susuzluğunun kanışı mı
bir çöl rüzgârının kahkahayla?

Veyahut da tebessümü
ılık bahar cıvıltılarının?

Anladım
Değil hiç biri

Sen;
selvi ağaçlarının tazeliğinde
ağlayışısın gençliğimin
hıçkırarak
yalnızlığımı simgeleyen...

* … Aşk inanmanın şiiridir. Peyami SAFA

 

 

 

 

 

 

 

 

 

YEŞİL   

Renk dünyama yeşil egemen

Gözlerinde gezgin oldum
Bir uçtan bir uca yeşillerle
Yerde, gökte, suda, toprakta…

İlk damlayan gözyaşı
Yeşille ıslandı.
Sonra güneş doğdu, yeşil
Tüm dünyama
Neşede, sevinçte, umutta, hülyada...

Ve son damlayan gözyaşı
Yeşille örtünecek biliyorum,
Hissediyorum.

* Sözler, şairin silâhlarıdır.   Johann Wolfgang Von GOETHE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÖZLEMİM BİLİNİR Mİ? 

Anlat özlemi, koklarken kuş seslerinde
Neşelen, çiçeklerin tomurcuklarında, dallarında
Yaz gecelerinin duy meltemini, serin serin
Sen de yaşa yalnızlığımı benliğinde ve
Esenlikle, sevinçle kal düşlerimde her an.

* … Şiir, ağlarken gülmeye, gülerken ağlamaya çalışmaktır aslında… Şiir, bir duygu sağanağıdır… Şiir, şiirdir, her duygudaşı bağlayan, görmediğimiz bağlarla… Şiir, sevginin fotokopisidir…  Hasan Alp ERDOĞAN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MAVİDE YOLCULUK      

Akşamın seslerini dinle
Yalnızlığın ahengiyle
Sensizliğimi duy yaşa
Dalgaların sevinciyle...

Yıldızlardan şiir yaz
Ve sensizliğimde oku
Esirgeme dua et adımla
Bende topraklaşırken yağmur.

* Şiir yazı dilinden çok, konuşma diline dayanır.  Perihan MAĞDEN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SENSİZLİĞİN ŞARKISI   

Sensizlikle yaşlanıp olmuşken bir ihtiyar,
Neden başka duygularla söylenir şarkılar,
Fersiz gözlerde yorgun dizlerle anılarla
Gönlüme ıssızlıkta niye düştün yine yâr?

Çağıldarken dalgalar ritimle böyle yorgun,
Dilimde ismin yoğrulurken sessiz ve durgun,
Dip dalgaların ahenginde yiyince vurgun
Güçsüzlüğümü, gücünle kendi gönlüne sar.

Gülen dünyamsın, hem ağlayan ahretimsin sen,
Gönül rüyamda, yaşadığım hasretimsin sen,
Sensizliğe “Dur!” diyebilen gayretimsin sen
Bu dünya niye olur, bilir misin bana dar?

* Şiir, varlığın söz ile kurulmasıdır. A. Turan OFLAZOĞLU

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BİRE BİR     

Akşamın serinliği, kırmızısında narçiçeklerinin
Eski bir şarkıyı fısıldar gibi namelerde
Yalnızlığı yudumlarken sevgi hâlesinde ayın
Rahat uyur gibi, ılıklığında meltemin
Seni, seninle, sende, sensizlikle yaşarım.

 

Esenlik dolu olsun istediğim sılamda
En coşkunu çağlar mutluluk sellerinin
Lezzeti dolar gönlüme gözlerinin
Nedenli duygular sarar tüm gücüyle bedenimi
Ezelden ebede, sende, seni, sensizlikle yaşarım.

* Şiir, bir ihtiyaçtır.  Ama ödül ihtiyaç değildir.  Haydar ERGÜLEN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BULUT 

Ağlamam senin için
Gülmem senin içindir yine
Düşünme başkasınadır sakın
Ecel bile olamaz, bil
Bana senden yakın.

* Ozan, sözcüklerle yapı kurar.  Nurullah ATAÇ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

DÜN - BUGÜN    

Sen; boğazımda lokma, dudağımda yudumdun,
Gözlerimde renk, beynimde uyumdun, duyumdun,
Gülen dünyamda gülen, hem ağlarsam ağlayan
Sen benim ilâhımdın, taptığım mabudumdun.

Güneşimdin, yorgun çiğ damlalarında açan,
Toprağımdın bayram böcekleriyle yarışan,
Sevinç, neşe ve hüznü el ele yaşadığım
Tüm ümitlerimi, hülyalarımı taşıyan.

Karanlık gecelerden sonra olunca sabah,
Saçların beyazında birikmemişken günah,
Seviyorken seni bütün mevcudiyetimle
Gizlendin, kayboldun bugün. Neden yok oldun? Ah!

* Ey Ozan, sözcüklere daldır yüzünü, şiirden daha derin bir deniz var mı? Hayrettin GEÇKİN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÖZLEM BİR KEZ DAHA 

Gök kubbenin yalnızlığında
Avuçlarımda renk
Seni duyumsuyorum
Sabah rüzgârının esenliğinde
Gözlerimde ritim
Seni duyuyor,
Seni anlıyor,
Seni yaşıyorum.

* Şiir, oyuna benzer ama oyun değildir.  A. Turan OFLAZOĞLU

 

 

 

 

 

 

 

DESEN DE   

Yalnızlığa özlem gemileri
Niye gelmiyorlar; “Gel!” desen de
Ruh küskünlüğümde birileri
Silinmez ki niye; “Sil!” desen de!

Mutluluk ağacında çiçekler
Açmakta renkleri gül desende
Gönlüme heyecan verecekler
Fırtınalar değil “Yel” desen de.

Şakır gözlerinde açan ışık,
Sevda yaşayan “Bülbül” desen de
Demetler mutlulukla karışık
İçindeki yalnız gül desen de.

Yağmur toprak kokusunda açar
Coşarak çağlayan sel desen de
Hüznüm sevinç dolu neşe saçar
“Gül!” demesen de sen, “Gül!” desen de.

İçimde arzular kıpır kıpır
Bilinmez onlar hiç; “Bil!” desen de
Yaşam arzum içimde çırpınır
Ölünmez ki canım, “Öl!” desen de...

*  “Bizi güçlü yapan yediklerimiz değil, hazmettiklerimizdir. Bizi zengin yapan kazandıklarımız değil, muhafaza etiklerimizdir. Bizi bilgili yapan okuduklarımız değil, kafamıza yerleştirdiklerimizdir.” demiş Francis BACON. Ekleyerek diyorum ki; “Bizi şair yapan yaşadıklarımız değil, düşüncelerimiz, duygularımız, hissettiklerimizdir.” Erol KARATEKİN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÖVGÜ   

Sevgin kanatlanır gönlümde ılık ılık
Özlemin şekillerde ışık ışık
Beklenti gözlerimde karanlık
Neden bilemem
Bilsem de
Anlayamam,
Anlatamam.

* Şairin şair olmasına / Canım kurban şiirin gerçeğine hasına.  (Bedri Rahmi EYÜBOĞLU, TÜRKÜLER DOLUSUN’dan)